di Daniele Ventre
Ἰθάκα
Ὄμμασι δερκόμενος μόρον εὐκλέα, ὄρχαμε λαῶν,
ναυτάων ἐπιδευομένων οἴνω καὶ ἐδωδᾶς
μῶν αλεγεῖς, ἐσορᾷς τ’ἐρετὰν ὃν ἄκοιτις oΐει
τεθνακέναι, κώρας βασιλήων πᾶσιν ἐν ὄρμοις
εὐρόμενός γ’; Ἰθάκα, τύ δ’ἐμεῦ μόνος οἶκος ἔοισα.
Ὦ Ἰθάκα, θέλον οἴκαδ’ἴμεν, φύγεμεν δὲ θαλάσσας.… Leggi il resto »
di Daniele Ventre
Νῦν ῥα μὴν παρερχομέναν μετ’ὤραν,
ἤματος παροιχομένω, σύ γ’αὖθι
τήλοθέν μ’ἀπ’αἰγιάλω κε φωνή-
σαισαν ἀκούοις.… Leggi il resto »
di Daniele Ventre
Χρή με φάναι μὲν ταῦτα, καὶ ἀτρεκέως καταλέξαι,
οὐ κεχρημένος ἦα θαλάσσης, εἶπερ ἔμοιγε
ἄλλο ἐπεκλώσαντο θεοὶ οἳ Ὄλυμπον ἔχουσι
θνητοί τ’ἄνθρωποι, καὶ ποντοπορεῖν μ’ἐκέλευσαν.
Ἀυτὰρ ἐγὼ νῆσον μὲν ὀρῶν κραναήν περ ἔουσαν
καί γουνοῖσ’ἐπὶ πᾶσιν ἐλαίας μῆλά τ’ἔχουσαν,
τὴν δὲ μάλιστα ἐγᾦδα φιλεῖν ἐν ἀγήνορι θυμῷ,
τὴν φρένεσιν δ’ἐν ἐμοῖς ἀγραύλων ἔργα φιλοῦσι,
νῆσον ἀρώτροισίν τ’αγαθήν γε καὶ ἄλφισι λευκοῖς,
-οὐ γὰρ ἔχουσ’ἀλιεῖς αὐτὴν οὐδ’ἴστια νηῶν-
τῇ μὴν ἀργυριᾶ τ’ἵδρως καὶ δῶρον ἀρουράς,
τῇ δ’ἐμοί ὧσπερ χρυσὸς ἔην οἶνος καὶ ἔλαιον.… Leggi il resto »
di
Francesco Forlani
(Racconto pubblicato dagli amici che tornano sempre di Giovedì)
Mi sono sempre chiesto come invecchiassero i libri, e non dico la carta che ingiallisce, i tarli che ne affossano le frasi e che a un certo punto calano in oscuri buchi neri, saltando le pagine a piè pari.… Leggi il resto »
