di Daniele Ventre
Χρή με φάναι μὲν ταῦτα, καὶ ἀτρεκέως καταλέξαι,
οὐ κεχρημένος ἦα θαλάσσης, εἶπερ ἔμοιγε
ἄλλο ἐπεκλώσαντο θεοὶ οἳ Ὄλυμπον ἔχουσι
θνητοί τ’ἄνθρωποι, καὶ ποντοπορεῖν μ’ἐκέλευσαν.
Ἀυτὰρ ἐγὼ νῆσον μὲν ὀρῶν κραναήν περ ἔουσαν
καί γουνοῖσ’ἐπὶ πᾶσιν ἐλαίας μῆλά τ’ἔχουσαν,
τὴν δὲ μάλιστα ἐγᾦδα φιλεῖν ἐν ἀγήνορι θυμῷ,
τὴν φρένεσιν δ’ἐν ἐμοῖς ἀγραύλων ἔργα φιλοῦσι,
νῆσον ἀρώτροισίν τ’αγαθήν γε καὶ ἄλφισι λευκοῖς,
-οὐ γὰρ ἔχουσ’ἀλιεῖς αὐτὴν οὐδ’ἴστια νηῶν-
τῇ μὴν ἀργυριᾶ τ’ἵδρως καὶ δῶρον ἀρουράς,
τῇ δ’ἐμοί ὧσπερ χρυσὸς ἔην οἶνος καὶ ἔλαιον.… Leggi il resto »
